امروز یکشنبه , 13 آبان 1403

پاسخگویی شبانه روز (حتی ایام تعطیل)

8,000 تومان
  • فروشنده : کاربر
  • مشاهده فروشگاه

  • کد فایل : 51548
  • فرمت فایل دانلودی : .doc
  • تعداد مشاهده : 6k

دانلود تحقیق درمورد نقطه

دانلود تحقیق درمورد نقطه

0 6k
لینک کوتاه https://tarafdaribankefile1.pdf-doc.ir/p/c3c6b88 |
دانلود تحقیق درمورد نقطه

با دانلود تحقیق در مورد نقطه در خدمت شما عزیزان هستیم.این تحقیق نقطه را با فرمت word و قابل ویرایش و با قیمت بسیار مناسب برای شما قرار دادیم.جهت دانلود تحقیق نقطه ادامه مطالب را بخوانید.

نام فایل:تحقیق در مورد نقطه

فرمت فایل:word و قابل ویرایش

تعداد صفحات فایل:30 صفحه

قسمتی از فایل:

نقطه

اولين عنصر بصري، نقطه است كه مبدا پيدايش فرم مي‌باشد. وجود نقطه مبين مكاني در فضاست.

نقطه به عنوان ساده‌ترين و ناچيزترين عنصر تصويري، در شرايط خاصي جلوه‌هاي تازه به خود مي‌گيرد و نمود آن متغير مي‌شود و حتي ارزش تصويري تازه‌اي پيدا مي‌كند. يك نقطه داراي انرژي تصويري است و هر گاه براي قوه بينايي مطرح شود و ادراك گردد، موجوديت خود را اعلام كرده است. و در ضمن هر گاه شروع به رشد نمايد جلوه خط يا عناصر ديگر را به خود مي‌گيرد.

نقطه ممكن است كوچك و يا بزرگ باشد، البته بستگي دارد كه در چه فضايي قرار گرفته باشد و در نتيجه از نظر اندازه مورد توجه قرار گيرد. نقطه ممكن است علاوه بر اندازه، از نظر شكل نيز متفاوت باشد، در اين صورت هر شكلي با توجه به خصوصياتش، بيان تصويري ويژه‌اي خواهد داشت. اما شكل معمول و متداول نقطه به صورت دايره مطرح مي‌شود و به ندرت آنرا به شكل‌هاي ديگر، از جمله چهار گوش و يا چند ضلعي مي‌شناسد. در تعريف نقطه ميتوان گفت: اولين اثري كه يك شيئ مثل مداد يا گچ و غيره بر روي صفحه مي‌گذارد نقطه محسوب مي‌شود. به تعبيري ديگر نقطه ساده‌ترين واحد تقليل ناپذير ارتباطات بصري است.

نقطه ممكن است در سطح مطرح شود يا به صورت حجم و سه بعدي در فضا وجود داشته باشد. در تعريف رياضي نقطه بايد گفت: نقطه عبارتست از نمونه تصويري كه فاقد طول و عرض و عمق و ارتفاع باشد. تصور عيني نقطه با توجه به تعريف رياضي آن غير ممكن است زيرا با چنين تعريفي نقطه وجود خارجي و عيني ندارد. اما از نظر تجسمي و تصويري، نقطه داراي وجود خارجي بوده و قابل تشخيص و تميز است و حتي ممكن است واقعيت فيزيكي نداشته باشد ولي از لحاظ تجسمي قابل ادراك باشد.

تعريف نقطه را از نظر تصويري مي‌توان به اين صورت بيان نمود: نقطه كوچكترين جلوه و نمود بصري يك عنصر تصويري است. از جمله يك نقطه در الفبا، يك برگ در فضا، يك گوي در آسمان، يك لكه روي ديوار، يك گره قالي، يك گل سرخ در فاصله‌اي كافي، يك قلوه سنگ در كف رودخانه، يك چراغ روشن در شهر از فاصله دور، يك ستاره يا قرص ماه در آسمان و بسياري مثالهايي ديگر. با توجه به مثالهاي فوق نقطه را به دو صورت مي‌توان مد نظر قرار داد. نقطه هم در طبيعت وجود دارد و قابل تشخيص است و هم در آثار هنري مورد استفاده قرار مي‌گيرد و قابل ادراك است.

هر نقطه‌اي داراي مفهوم و جلوه خاص تصويري است از جمله: داراي «مركزيت» و «ايستا» است، خصوصاً اگر به صورت واحد در سطح يا در فضا مطرح شود. هر گاه قطره‌اي از يك مايع رنگين مانند جوهر بر روي سطحي مي‌افتد، شكلي كه حاصل مي‌شود نقطه را تصوير مي‌كند، حتي اگر به صورت دايره و يا شكل هندسي مشخص نباشد.

هر گاه دو نقطه با فاصله يكديگر، ولي مرتبط با هم مطرح شوند، در آن صورت علاوه بر جلوه بصري دو نقطه، فاصله بين آنها نيز به صورت خط ادراك خواهد شد. با تكرار نقطه در كنار يكديگر، منظم يا غير منظم، شكل به دست آمده جلوه سطح را خواهد داشت.

از برخورد دو خط با هم يك «نقطه تاكيد» بوجود مي‌آيد. همين خاصيت را در محل تقاطع مجموعه‌اي از خطوط مي‌توان مشاهده كرد. در نتيجه نقطه به منزله يك عنصر تصويري مي‌تواند براي نشان دادن مفهوم «تاكيد» مورد استفاده قرار گيرد.

نقطه مي‌تواند به شكل يك عنصر تصويري «مثبت» و يا يك عنصر تصويري «منفي» در بوجود آوردن يك تركيب بكار گرفته شود.

در تركيبي كه تنها از نقطه بعنوان عامل تصويري استفاده مي‌شود، به سهولت مي‌توان مفهوم «مثبت و منفي» را نمايش داد. در چنين تركيبي نقطه‌هاي سياه و سفيد عامل اصلي و شكل دهنده تركيب مي‌باشد.

با تكرار نقطه، در تركيب‌هاي بسيار متنوع و متعدد، مفهوم «ريتم» را مي‌توان شناخت و به صورت يكي از عوامل بسيار مهم تركيب‌هاي جديد در نظر گرفت. با «تجمع و تفرق» نقطه‌ها در يك تركيب جديد، مفهوم «انبساط و انقباض» را مي‌توان نمايش داد.

«فضا» به صورت يك مفهوم عيني و تجسمي، مفاهيم اساسي زيبايي شناسي را بوجود مي‌آورد. همين مفهوم را به صورت بسيار متنوع و متعدد با نقطه به عنوان عنصر تصويري شكل دهنده بوجود مي‌آورند.

مفهوم «فضا» با توجه به «اندازه نقطه» و تركيب آنها ايجاد مي‌گردد. همين مفهوم را با «تكرار نقطه» مي‌توان ديد، و «تنوع نقطه» خود يكي از عوامل ايجاد نمونه‌هاي تصويري و  تركيب‌هاي تجسمي است. نقطه به صورت يك عنصر بصري، ممكن است در سطح مطرح شود و نمايش دو بعدي داشته باشد (در اينجا منظور از نقطه با توجه به تعريف رياضي آن نيست)، و همچنين به صورت سه بعدي در فضا و در فاصله دور و پلانهاي مختلف به نمايش درآيد. مانند گوي و توپ و  امثالهم در فضا؛ در ضمن با همين وضعيت نيز نقطه مي‌تواند با اندازه و شكل‌هاي متنوع جلوه داشته باشد.